AUTOR: Velázquez
CRONOLOXÍA: 1630
ESTILO: Barroco
LOCALIZACIÓN: Museo del Prado
Esta obra foi executada por Velázquez no transcurso do ano 1630 durante a súa estancia romana, e parece revelar a influencia de Guido Reni e a estatuaria clásica. O rostro do xoven deus Apolo é delicado; rubio, adolescente cunha desnudez nacarada, cuberto por un manto que xunto coa aureola de raios de sol, ilumina o ambiente da fragua que está en penumbra.
Velázquez introduce elementos cálidos na escena a través dun trozo de metal ao roxo vivo que Vulcano está a suxeitar sobre o xunque e polo lume da chimenea, que ilumina os corpos dos ferreiros, que contemplan con certo estupor a Apolo, ao igual que Vulcano e os seus compañeiros, escoitan o que di o deus, con xestos un tanto arrogantes.
A escena representa como o xoven deus comunica a Vulcano que a súa dona, Venus, o está a enganar con Marte, deus da guerra, ao cal e posible estean destinadas as pezas da armadura que está forxando.
Os temas sevillanos, están agora enriquecidos con elementos estilísticos novos, descubertos en Italia. As tiras das sandalias de Apolo, a xerra blanca que está encima da chimenea e o azul do ceo que se ve detrás da porta.
No hay comentarios:
Publicar un comentario