Santa María do Naranco

NOME: Santa María do Naranco
ARQUITECTO: descoñecido
CRONOLOXÍA: construída como palacio; consagrada como igrexa en 848
LOCALIZACIÓN: Oviedo

ESTILO: Arte prerrománica

exterior

Rematado por unha cuberta a dúas augas, o edificio está organizado en tres niveis, dos cales o terceiro é ficticio, pois no interior responde a un segundo andar prolongado para conseguir así máis altura.

As fachadas norte e sur, teñen un carácter macizo porque os contrafortes estriados potencian a súa verticalidade, rompendo tamén coa monotonía do muro suxerindo un xogo de luces e sombras.

No norte atopamos o único acceso á segunda planta ou planta nobre e unha escaleira exterior que culmina nun pórtico; no sur, quedan os restos dun balcón.

As fachadas leste e oeste teñen vans e no ficticio terceiro andar unha fiestra trífora que se corresponden cos vans do segundo andar ou planta nobre.

planta e interior

A planta é un rectángulo dividido nunha sala central e dous recintos adxacentes. A planta baixa debía de ser da servidume e nas laterais había baños e un oratorio. A planta nobre, posible lugar de reunión e festas, está iluminada cos miradoiros laterais. Toda esta planta posúe unha gran bóveda de canón, lixeiramente peraltada e reforzada con arcos faixóns. O muro no interior refórzase mediante unha arquería cega de columnas e no exterior por contarfortes.

                        

   

contido

O reino de Asturias, derradeiro refuxio da cristiandade fronte aos musulmáns, era o herdeiro da tradición visigoda.

O rei impulsou unha arte programada e financiada pola coroa para a súa gloria. O mesmo rei Ramiro I transformou o edificio nunha igrexa no ano 848.