Bóveda da Capela Sixtina



TÍTULO: Bóveda da Capela Sixtina

AUTOR: Miguel Anxo Buonarroti 

CRONOLOXÍA: 1508-1512

ESTILO: Renacemento (Cinquecento)

TÉCNICA: fresco

LOCALIZACIÓN: Capela Sixtina do Vaticano en Roma

Os frescos da Capela Sixtina representan escena do Antigo Testamento e a sete profetas, cinco sibilas, antepasados de Cristo, ignudi e nenos-cariátide.

elementos plásticos

A pintura de Miguel Anxo está caracterizada pola concepción escultórica, como se pode apreciar na rotundidade dos torsos. Para conseguir diferentes posturas nas figuras, realizou innumerables estudios e esbozos previos.

A extrema naturalidade dos corpos espidos e dos xestos revelan que Miguel Anxo posuía un profundo coñecemento da anatomía humana. Tras a súa restauración observamos unhas cores fortes e luminosas, verde, violeta, as dúas cores litúrxicas da misa predominan por encima do restos das cores. As figuras son dinámicas e as pinceladas libres e enérxicas.

composición

Miguel Anxo simulou dez arcos faixóns coa intención de dividir a bóveda de canón en nove tramos. Dúas falsas cornixas parten os tramos en tres rexistros. No rexistro central resultan unhos rectángulos que narran nove historias do Antigo Testamento: A separación de luz e tebras, A creación dos astros, A separación de terras e augas, A creación de Adán, A creación de Eva, O pecado orixinal e a expulsión do paraíso, O sacrificio de Noé, O diluvio universal e A embriaguez de Noé.

Nas esquinas dos recadros menores están sentados os ignudi, adolescentes espidos que sosteñen medallóns de bronce con escenas do Antigo Testamento.

Nos lunetos e nos tímpanos dos rexistros laterais atópanse os antepasados de Cristo.

Entre os tímpanos están as cinco sibilas e os sete profetas, que ocupan os dous recadros situados entre as pendentes da bóveda. Estas últimas glosan escenas do libro bíblico de Esther.



Sibila







Profeta Isaías