AUTOR: Gregorio Fernández
CRONOLOXÍA: 1614
ESTILO: Barroco español
TÉCNICA: Talla
LOCALIZACIÓN: Museo Nacional de Escultura, Valladolid
Gregorio Fernández está considerado como o máximo exponente da escola vallisoletana e tamén responde a un novo tipo de escultura dentro da imaxinería. Por primeira vez, o corpo de Cristo, non aparece relacionado coa cruz, nin cos seus verdugos, nin coa súa nai ou outros persoaxes do seu tormento.
composición
O cadaver de Cristo está espido, tendido e coa cabeza ladeada nunha almofada. Os signos do súa pasión todavía está recentes e son observables; a ferida do costado, o sangue que brota dos xeonllos e a fronte, os ollos entrepechados, os cabelos rizados e húmidos da suor, a boca aberta cos dentes.
O corpo é producto dun minucioso estudio anatómico, o que non impide a suavidade da súa modelaxe e algún detalle naturalista como as costelas visibles e marcadas e o seu esternón. A maestría de Gregorio Fernández é apreciable nas dobras da saba e tamén na utilización da policromía que acentúa o patetismo como se observa nos xeonllos e nos negróns dos pés.
No hay comentarios:
Publicar un comentario